Ito na ang unang araw na tanggap ko nang wala ka na
Halos ilang taon na rin kasing lutang, nakatanga
Hindi man tiyak kung saan patungo
Sige lang, bahala na
Basta’t maglalasing ako ngayong walang aapila
Ayos lang naman palang mag-isa
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Hindi na kailangan magpaalam kung
May lakad mamaya
Sa bawat “o ano, tara?”
Ang sagot, “papunta na”
Huwag ka na sanang magpahiwatig kung
Ako’y nalimutan na
Pero kung may babalik pa
Yung mga gamit ko lang sana
Ayos lang naman palang mag-isa
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Ngunit sa bawat puntahan
Mapa bundok o karagatan
Mali ba kung isipin kong ikaw ay nariyan
At kung may konti pang pagmamahal
Mula sa dating karanasan
Hanapin ko man mas mabuti na lang na ‘wag nang ipaalam
‘Wag nang ipaalam
‘Wag nang ipaalam
Ayos lang naman pala
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
Pero bakit iniisip pa rin kita?
(Hindi ko rin alam)
(Bakit maya’t maya)
Pero bakit iniisip pa rin kita?
(Ika’y sasagi sa aking isipan)
(Pero bakit iniisip pa rin kita?)
Pero bakit iniisip pa rin kita?